Pierwotna niemożliwość świadczenia. Co to jest? Jakie są jej skutki?

Pierwotna niemożliwość świadczenia występuje wtedy, gdy w momencie powstania zobowiązania świadczenie nie jest możliwe do spełnienia.

Pierwotna niemożliwość świadczenia powoduje, że umowa jest nieważna. Zasada ta była znana już w rzymskim prawie. Dotyczy jej łacińska paremia impossibilium nulla obligatio est. Według niej nie może istnieć zobowiązanie oparte na świadczeniu niemożliwym do spełnienia.

Pierwotna a następcza niemożliwość świadczenia

Zasada wspomniana wyżej dotyczy wyłącznie pierwotnej niemożliwości świadczenia. Może się zdarzyć, że świadczenie stanie się niemożliwe do spełnienia dopiero później. Wtedy występuje niemożliwość następcza świadczenia. Umowa pozostaje ważna. Mają do niej zastosowanie przepisy dotyczące skutków niewykonania zobowiązania.

Niemożliwość świadczenia

Niemożliwość świadczenia powinna być obiektywna, pierwotna i nieprzemijająca. Są to trzy cechy, które muszą zaistnieć. Obiektywna niemożliwość świadczenia oznacza, że nikt nie jest w stanie spełnić świadczenia. Pierwotna niemożliwość oznacza, że powinna ona istnieć już w chwili powstania zobowiązania.

Brak lojalności

Gdyby druga strona wiedziała o niemożliwości świadczenia i nie poinformowała o tym kontrahenta ma obowiązek wypłaty odszkodowania. Pełni ono rolę sankcji za naruszenie obowiązku lojalności. Strona ma obowiązek naprawienia szkody, którą druga strona poniosła w wyniku zawarcia umowy. Obowiązek odszkodowawczy jest ograniczony do ujemnego interesu umownego. Obejmuje on również utracone korzyści. Roszczenie o naprawienie szkody z tego tytułu przedawnia się po 10 latach. Jeżeli roszczenie dotyczy świadczenia okresowego, albo jest związane z prowadzeniem działalności gospodarczej termin przedawnienia wynosi 3 lata.