Jaki telewizor wybrać? Plazma czy lcd? cz. 1

Marcin Świetlicki w melorecytacji pod tytułem „Palenie” użył ciekawego porównania literackiego. Otóż dla autora stosunek palacza do osoby niepalącej to „odwieczna dychotomia jak Legia i Polonia, jak Wisła i Cracowia, jak Staś i Nel”. Do tego porównania można dodać jeszcze jak plazma i lcd.

Te dwa rodzaje cienkich i nowoczesnych telewizorów od jakiegoś czasu konkurują ze sobą na rynku. Oba telewizory są nowoczesne, oba telewizory są cienkie i można w efektywny sposób powiesić je na ścianie. Po mimo tylu wizualnych podobieństw te dwa modele są od siebie diametralnie różne. Różni je przede wszystkim sposób wyświetlania obrazu, sposób który ma decydujące znaczenie dla jakości obrazu i sposobu funkcjonowania odbiornika. Zacznę od technicznego wprowadzenia do zagadnienia. Nie będzie to jednak suche teoretyczne wprowadzenie. Postaram się w jasny sposób przedstawić interesujące informacje w sposób przystępny i klarowny.

Zacznijmy od plazmy, ponieważ potocznie uważa się, że to właśnie plazma jest wyznacznikiem statusu majątkowego. Plazma działa na zasadzie lampy fluorescencyjnej. Oczywiście to bardzo uproszczone porównanie. Wewnątrz telewizora umieszczonych jest szereg szklanych rurek wypełnionych gazem szlachetnym – ksenonem. Rurki oczywiście są poszeregowane. Podstawową jednostką jest piksel, w skład którego wchodzą trzy szklane rurki zwane subpiksele. Jak wiemy w każdej rurce znajduje się gaz szlachetny. na krańcach rurek znajdują się elektrody przewodzące prąd elektryczny zmienny. Przepływ prądu przez elektrody powoduje wytworzenie się plazmy i promieniowanie uv. Takie promieniowanie nie jest widoczne dla oka dlatego na krańcu rurki znajduje się fosfor tzw. lumifor, który zabarwia promieniowanie. Trzy szklane rurki – subpiksele tworzące jeden piksel zabarwiane są w podstawowe kolory dla ludzkiego oka: czerwony, niebieski i zielony. Odpowiednia modyfikacja tymi trzema kolorami pozwala utworzyć całą gamę kolorów i odcieni. Działa to na zasadzie palety malarza, mieszającego kolory tak, aby uzyskać odpowiedni rezultat widoczny dla ludzkiego oka. Jak widać schemat działania telewizora plazmowego jest w miarę prosty.

Telewizory lcd są coraz bardziej popularne na rynku. Przede wszystkim dzięki stosownej w nich technologii, która zdominowała już monitory komputerowe, laptopy, wyświetlacze komórkowe. Zacznę zatem od opisu technologii lcd, w sposób przystępny dla zwykłego człowieka. Przede wszystkim źródłem światła w tych telewizorach jest lampa fluorescencyjna. Światło pochodzące z tej lampy przechodzi przez polaryzator pionowy za którym znajduje się ciekły kryształ, za którym z kolei znajduje się drugi polaryzator tym razem poziomy. Mamy zatem dwa polaryzatory, a między nimi ciekły kryształ. Do polaryzatorów doprowadzony jest prąd tak, żeby miały one wpływ na polaryzację ciekłego kryształu. Innymi słowy polaryzatory mają wpływ na przepustowość światła. Przez odpowiednie doprowadzenie prądu zatrzymują one światło z polaryzatora pionowego, albo poziomego. Światło przechodzące przez polaryzatory pada na kolorowe filtry. Filtry te uszeregowane są podobnie jak w plazmie w piksele i subpiksele, dające trzy podstawowe barwy: czerwony, zielony , niebieski. I w tym miejscu wyjaśnia się zadanie ciekłego kryształu, bowiem przez odpowiednie przepuszczanie światła na filtr uzyskujemy odpowiedni odcień koloru. Gdyby nie było ciekłego kryształu nie można by było regulować światła padającego na filtr, czyli na piksel i w ten sposób nie powstałby żaden obraz.